Frank Roos zwaait af als voorzitter Roterodamum

Na bijna dertien jaar heeft Frank Roos op 22 oktober afscheid genomen van het bestuur van het Historisch Genootschap Roterodamum. Het bestuur heeft hem hartelijk bedankt voor zijn inzet.

De speech die gehouden is door vice-voorzitter Paul van de Laar is hier terug te lezen: speech bij het afscheid van Frank Roos.

Molenexpertise

De laatste drie jaar was Frank Roos voorzitter van het bestuur. Hij begon destijds – mede vanwege zijn molenexpertise – als voorzitter van de Stichting Stadsherstel Historisch Rotterdam, die de molen de Distilleerketel in Delfshaven exploiteerde.

Frank was in 2004 trotse eigenaar geworden van een totaal vervallen molen in Zeeland, een rijksmonument, die hij zelf heeft laten restaureren. Bij Stadsherstel volgde hij Melanie Post van Ophem op, die na het overlijden van mevrouw Peltenburg, het voorzitterschap tijdelijk waarnam. Omdat Stadsherstel een dochterstichting is van Roterodamum, werd hij tegelijkertijd bestuurslid van het Genootschap: ‘In het bestuur van Roterodamum heb ik meteen deelgenomen aan allerlei werkzaamheden en toen in 2016 Melanie Post van Ophem aangaf dat zij het voorzitterschap van Roterodamum wilde overdragen, ben ik me alvast gaan inwerken. Zo ben ik na een inwerkperiode van ruim een jaar in 2017 voorzitter geworden.’

Het afscheid van Roterodamum betekent niet dat Frank nu niets meer te doen heeft. Integendeel, onder meer als voorzitter van de golfclub Broekpolder in Vlaardingen heeft hij het behoorlijk druk met de renovatie van de golfbaan, waartoe hopelijk binnenkort besloten gaat worden. Al geruime tijd heeft Frank zich samen met de andere bestuursleden enorm ingespannen om de neuzen van alle leden dezelfde kant op te krijgen: als een soort kapitein op een schip. Een heel andere rol als die van notaris achter een bureau in een chique kamer van een mooi kantoor.

Vijf meest memorabele momenten

Oorspronkelijk zou zijn afscheid in juni jl. plaatsvinden, maar zoals bekend stuurde corona alles in de war. Het uitstel gaf Frank de gelegenheid om wat langer na te denken over de vraag wat de vijf meest memorabele momenten uit zijn leven zijn.

Voordat hij uitgebreid ingaat op zijn zelfgekozen voorbeelden, wil Frank eerst nog wel kwijt, dat het vanzelfsprekend is dat zijn trouwdag met Jolien en geboorte van zijn kinderen, de mooiste momenten uit zijn leven zijn. Maar dat zullen velen hem nazeggen, dus heeft hij vijf voor hem andere specifieke momenten uitgekozen.

[1] ‘Als beginnend advocaat werkte ik verplicht aan 20 strafzaken. Het feit dat ik door het uitvoeren van mijn werkzaamheden direct verantwoordelijk was voor het verloop van iemands leven, greep mij aan. Net als het besef dat je als jongeman de vertrouwenspersoon was van criminelen en de dilemma’s die daarbij horen. Later ben ik verdergegaan als notaris en compagnon bij een groot kantoor. Daar was ik bijvoorbeeld betrokken bij de overdracht van de AVR (AfvalVerwerking Rijnmond) van vele gemeenten, waaronder de gemeente Rotterdam aan drie grote private-equityondernemingen. Ten overstaan van het gemeentebestuur stond ik in de Burgerzaal waar ik verantwoording moest afleggen voor een groot bedrag van wel 1,2 miljard euro. Men vroeg mij toen: en notaris, klopt het? Alle contracten in orde? Dat moment was het resultaat van veel onderhandelingen met alle partijen, van hard werken. Daar zo te staan in de Burgerzaal deed me wat.

[2] Na mijn diensttijd ben ik altijd blijven hardlopen. Eerst gewoon om in conditie te blijven met wat vrienden en later serieus in clubverband (de Rotterdam Running Ambassadors) om de voorbereiding op marathons volgens een gedegen plan te laten verlopen. Zowel de marathon in New York als die van Rotterdam heb ik twee keer gelopen en die van Florence ook een keer. New York en Florence zijn natuurlijk mooi en bijzonder. Maar niets evenaart het gevoel dat je krijgt als je loopt onder de aanmoedigingen van je familie langs de kant van de route en de mensenmassa die je vooruit schreeuwt als je op de Coolsingel de laatste meters richting eindstreep loopt. Als je dan ook nog eens binnen de voorgenomen vier uur finisht dan ben je heel blij en trots.

[3] Molens hebben van kinds af mijn belangstelling. Dat begon toen ik op de Jan Ligthartschool zat in Vlaardingen waar de molen Aeolus vlakbij de school stond. Later bezocht ik ook veel molens in de omgeving van Utrecht. En toen ik chauffeur was als studentenbaantje, probeerde ik tijdens iedere rit een ommetje te maken, zodat ik toch weer een molen kon zien. Een langgekoesterde wens kwam in 2004 uit toen we in Colijnsplaat (Noord-Beveland) een molen met een bedrijfsgebouw konden kopen. In 2006 en 2007 hebben we hem zorgvuldig gerestaureerd en het bedrijfsgebouw dat naast de molen lag, is verbouwd tot vakantiewoning. De tuin was een soort boomgaard en alles bij elkaar voelt het als een klein paradijsje. Dat we met behulp van diverse fondsen dit Rijksmonument na 30 jaar weer in bedrijf hebben gekregen, heeft bij volwassen mannen gezorgd voor tranen in de ogen. De hele renovatie heeft voor veel betrokkenheid en publiciteit gezorgd in de directe omgeving en zelfs in de provincie en in het land. Om dit alles zelf te kunnen, heb ik met twee van onze kinderen een vrijwillige molenaarsopleiding gedaan. Op Nationale Molendag en op andere dagen kunnen wij de wieken niet alleen weer laten draaien, maar wij hebben ook alles geleerd van weersomstandigheden en van rituelen die bij de molens horen. Zo stonden de wieken in de ‘rouwstand’ en draaiden zij mee met de uitvaartstoet van de herbegrafenis van een Rotterdamse militair van de Irenebrigade. Deze oorlogsheld was op de dijk van Colijnsplaat gesneuveld op het eind van de oorlog. Dat was een heel mooi moment om bij aanwezig te zijn en een eresaluut aan een Rotterdammer te mogen brengen met onze molen.

[4] De redding van de geveltekst Uw adres is Het Wonder is wat mij betreft een hoogtepunt uit mijn periode als voorzitter. Nadat de bijzondere tekst tevoorschijn was gekomen op de gevel van het pand dat de firma Zeeman aan het verbouwen was, werd dit door de lokale media meteen opgepakt. Zo kwam het dat ik op locatie in de Zaagmolenstraat ’s ochtends vroeg een afspraak had met een verslaggever van RTV Rijnmond. Ruim op tijd kwam ik aan en zag tot mijn verbijstering iemand een ladder opklauteren met een heuse zaagmachine in de hand. Ik ben ernaartoe gelopen en ik heb hem gevraagd of hij zijn voornemen wilde staken. Uiteraard deed hij dat niet meteen en heb ik veel argumenten moeten aandragen om hem te overtuigen. Tot mijn opluchting deed hij dat en werd de uitvoerder erbij gehaald. Nog weer eens uitleggen hoe bijzonder Het Wonder was en gelukkig werd meteen gebeld met de verhuurder in Wassenaar en de verantwoordelijke persoon bij de firma Zeeman. Hoe dan ook na veel overleg en veel, ook landelijke media-aandacht, de NOS zat nog diezelfde middag bij ons thuis, is het gelukt om iedereen te overtuigen dat het gevelpaneel cultureel erfgoed was en niet verzaagd mocht worden. Het resultaat is bekend. De gerestaureerde tekst werd deze zomer reeds opnieuw aangebracht en heeft begin september terecht het Monumentenschildje 2020 toegekend gekregen. De plaquette zal pas volgend jaar op de gevel bevestigd worden, want de bovengelegen woningen worden nog gerenoveerd, waardoor de tekst nu nog niet optimaal te zien is.

[5] Tot slot een historisch moment voor mij, mijn gezin en eigenlijk velen in Rotterdam: het kampioenschap van Feyenoord in 2017. Al jaren volgen wij als gezin in verschillende samenstelling de thuiswedstrijden in het familievak van de Kuip. Zo hebben wij vele dalen meegemaakt, maar vooral het euforische moment dat in de derde minuut van de kampioenswedstrijd Dirk Kuyt de bal in de kruising schoot. Het gevoel dat je dan hebt als je met je dochter en al die mensen samen juicht, is onbeschrijfelijk. Het was echt een droomscenario, de ongeëvenaarde sfeer in die ontploffende ‘oude’ Kuip. Hoe mooi dat ook was, hij is verouderd en ik vind dat Feyenoord een boost moet krijgen en weer moet voetballen in een iconisch gebouw. Dat was de Kuip ook ooit, maar de sleet zit erop en de tijden zijn ook in het voetbal veranderd. Ik zie veel in de plannen voor hergebruik om van de Kuip een atletiekbaan gecombineerd met woningen te maken. De Kuip mag niet weg!’

Klik hier voor de agenda en de stukken voor de Algemene Ledenvergadering van Roterodamum op 22 oktober 2020.